Nacht van Vlaanderen 2010

Het zit me de laatste tijd niet mee. Ik ben al het ganse jaar in bloedvorm, maar kan deze door omstandigheden niet verzilveren. Een paar dagen voor het WK 24h in Brive werd ik ziek, en drie weken voor het Belgisch kampioenschap 100km raakte ik geblesseerd. Iets te enthousiast getraind waarschijnlijk. Op 30 Mei ging ik zoals elke zondag trainen met mijn loopkameraad Mark (2h28' op de marathon). We gaan dan doorgaans als gekken tekeer. Het trainingsrondje waar ik normaal op mijn eentje 2h over doe wordt met Mark vaak 10 minuten rapper afgehaspeld. Op 30 Mei ging dat zelfs 17 minuten sneller, een nieuw parcoursrecord. Moe maar voldaan ging ik terug naar huis, maar toen ik daar aankwam werd ik me plots gewaar van een scherpe pijn aan de buitenkant mijn linkerscheenbeen. De volgende dagen kon ik nauwelijks stappen. Een emailtje naar Jan Vandendriessche wees uit dat het om een ontsteking van de tibialis anterior ging. Een courante overbelastingsblessure die tot drie weken rust vraagt om volledig te herstellen. Lap, daar ging mijn Nacht.

Maar na een weekje volstrekte rust en een bezoekje aan de dokter (in Belgie, want in het derde wereldland Engeland konden ze me niet helpen) ging het toch geleidelijk aan beter. Vol twijfels en met een bang hart besloot ik om toch te starten. Ik begon aan een tempo van 4'/km, maar moest al gauw vertragen teneinde mijn linker scheenbeen niet te overbelasten. Tot 60km liep ik met de handrem op en verliep de wedstrijd erg stroef. Toen liepen Nid Rumphakwaen en Jaroslaw Janicki van me weg en begon ik plots veel relaxter te lopen. Op 80km had ik bijna 5 minuten achterstand op Rumphakwaen en moest dus bijna een kilometer per uur sneller lopen dan hem om mijn nog Belgische title nog te kunnen verlengen. De volgende 10km waren mijn beste van de hele wedstrijd. Ik liep terug aan een tempo van meer dan 15km per uur en mijn achterstand smolt weg als sneeuw voor de zon. Na 92km most Rumphakwaen wandelen en kon ik het tempo terug wat laten zakken. Ik ben uiteindelijk nog redelijk fris toegekomen.

Mijn eindtijd van 7h22' is op het eerste gezicht erg povertjes, maar daar had ik drie weken eerder voor getekend. Bovendien was deze ongetwijfeld de spannendste in dus ook de mooiste van mijn drie Belgische 100km titels. We mogen dus niet klagen. Jaroslaw Janicki finishte 12 minuten voor me en daar ben ik hem erg dankbaar voor, want anders zou ik de traagste winnaar geweest zijn in de 31-jarige geschiedenis van de Nacht van Vlaanderen. En dat soort records heb ik liever niet op mijn palmares.


Reportage Focus-WTV 20-06-2010 (~4Mb)